و همینطور آریا و کاتلین

داشتم با مهرسا تلفنی حرف می‌زدم، و یه جاش ازم پرسید که "تو وقتی می‌ری مدرسه، به دوستات چی می‌گی؟" من هم در راستای روحیات لطیفی از یک کودک شش ساله توقع داشتم، گفتم که "می‌رم به دوستام سلام می‌کنم، ازشون می‌پرسم حالشون چطوره، بهشون می‌گم که چقدر دوسشون دارم، تو به دوستات چی می‌گی؟" و گفت که "من می‌گم سلام، از جای من برو کنار، برو کنار."

می‌دونی، موضوع همینه که گفتم، دلم نمی‌خواد با عنوان «همجنسگرا» شناخته بشم، همون طوری که نمیام بگم که مثلا فلانی استریته، معلم ادبیاته، فلانه، بیساره. دوست ندارم کنار اسمم رنگین‌کمان باشه. انسان چیزهای مهم‌تر از گرایشش داره به نظرم. و برچسب زدن واقعا پدیده جالبی نیست. 

صرفا می‌خواستم با این فرد باشم که از قضای روزگار دختره. دیگه چیز خیلی مهمی نیست.

هی می‌خوام به فرزانه بگم که حس می‌کنم تو بهم اهمیت نمی‌دی و توجه نمی‌کنی، این جمله کاملا راحت و صریح رو هر موقع می‌خوام بیان کنم، می‌گم:«ببین، حس می‌کنم تو بی‌اهمیتی».

هی فک می‌کنم که یه جای این جمله مشکل داره.

یکی از عجیب‌ترین نکات در مورد من اینه که از صدای خودم واقعا خوشم میاد :)) حالا دقیقا هیچ چیز خاصی نداره، و نه تنها همه این رو قبول دارند، که خودم هم قبول دارم، و با این حال بازم هر جا که وویس می‌دم، خودم حداقل دو سه بار گوش می‌کنم. آخرش دیگه واقعا به سختی جدا می‌شم.

به هر حال، این قضیه باعث نشده من توی هر فرصتی و سر هر چیزی وویس بدم، که این باعث می‌شه کل قضیه کم‌تر کریپی باشه.